سیستان و بلوچستان،
روز بزرگداشت مولوی، شاعر نامی ایرانی
هشتم مهر روز بزرگداشت مولانا جلال الدین محمد بن بهاء الدین معروف به مولوی از عارفان بنام ایرانی است.
در کودکی با پدرش بهاءالدین محمد معروف به بهاء ولد، مقارن حمله مغول به آسیای صغیر (ترکیه امروزی) رفت و با خاندانش در قونیه مستقر شد.
مولانا پس از فراگیری علوم از پدر و دیگر استادان قونیه و شام به تدریس پرداخت.
وی بعدها با عارفی بزرگ به نام شمس الدین محمد تبریزی در قونیه ملاقات کرد و از نَفَسِ گرم او چنان به تاب و تب افتاد که دیگر تا دم واپسین، سردی نیافت و هیچگاه از ارشاد سالکان و افاضه حقایق الهیه باز نایستاد.
از این دوره پرشور که سی سال از پایان حیات مولوی را شامل می شود، آثار بی نظیری از این استاد بزرگ به وجود آمد.
در مثنوی معنوی که آن را به حق باید یکی از بهترین نتایج اندیشه و ذوق فرزندانِ آدم و چراغ فروزانِ راه عرفان دانست، مولانا، مسائل مهم عرفانی، دینی و اخلاقی را مطرح کرده و هنگام توضیح، به بیان آیات و احادیث و امثال مبادرت می جوید.
غیر از مثنوی، غزل های مولانا به منزله دریای جوشانی از عواطفِ حاد و اندیشه های بلند شاعر است که با نشیب و فراز همراه است.
همچنین کتبِ فیه ما فیه، مکاتیب و مجالس سبعه از جمله آثار منثور مولانا است.
مولانا جلال الدین رومی، سرانجام در سال ۶۷۲ ق در ۶۸ سالگی به وصال معبود شتافت و در قونیه به خاک سپرده شد.
مزار او در ترکیه، زیارتگاه دوستداران ادب پارسی و عرفان اسلامی است .
مولوی مثنوی خود را با شکایت از این فراق و جدایی و دور افتادگی از اصل آغاز کرده است.
کز نیستان تا مرا ببریدهاند
از نفیرم مرد و زن نالیدهاند.
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق