پخش زنده
امروز: -
گام بلند ایران برای پرتاب ماهواره و توسعه ماهواره بر‌ها
دانشمندان صنعت فضایی کشورمان موفق شدند سه ماهواره تحقیقاتی مهدا، کیهان ۲ و هاتف ۱ را با ماهواره‌بر سیمرغ به فضا پرتاب کنند.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما، شبکه خبر در برنامه گفتگوی ویژه خبری جزئیات این دستاورد را با آقای سیداحمد حسینی، سخنگوی فضایی وزارت دفاع و آقای حسن سالاریه، رئيس سازمان فضایی ایران بررسی کرد.
سؤال: آقای دکتر حسینی، درخصوص ویژگی این پرتاب توضیح بفرمایید، خاطرم است در سال ۱۴۰۰ وقتی که آزمایش ماهواره بر سیمرغ انجام می‌شد، آن زمان در مصاحبه خودتان اعلام کردید ما داریم آماده می‌شویم برای اینکه چند ماهواره را با ماهواره بر سیمرغ به فضا پرتاب کنیم. امروز شاهد موفقیت عملکرد این ماهواره بر مهم بوده ایم، درخصوص مزیت‌هایی که این ماهواره بر برای کشور ما ایجاد می‌کند توضیح بفرمایید.
حسینی: می‌دانید برنامه فضایی کشور در قالب یک برنامه منسجم طرح ریزی شده و با هدایت کلان شورای عالی فضایی کشور دنبال میشود و در این مجموعه برنامه، مجموعه وزارت دفاع و پشتیبانی نیرو‌های مسلح، نقش خاص خودش را دارد، متولی توسعه ماهواره بر‌های سنگین است. کلاس‌های متعددی از ماهواره بر‌ها در سازمان هوا و فضای وزارت دفاع درحال توسعه است. در حوزه ماهواره بر‌های سوخت مایع ما ماهواره بر سفیر را قبلاً داشتیم که چهار بار پرتاب ماهواره به صورت موفق توسط این ماهواره بر انجام شد و در ادامه سکوی جدید ماهواره بر ما که سیمرغ است تعریف شد، به موازات این سکو ماهواره بر ترکیبی ذوالجناح که دو مرحله سوخت جامد و یک مرحله سوخت مایع را شامل میشود، درحال تکامل است و تست‌های تحقیقاتی خودش را طی می‌کند. اما به صورت ویژه بخواهم راجع به سیمرغ خدمت شما توضیح بدهم، این ماهواره بر تا الان چند پرتاب تحقیقاتی داشته است، پرتاب‌های زیرمداری خودش را طی کرده است و پرتاب‌های تحقیقاتی و از حدود دو سال گذشته همانطور که فرمودید با توجه به روند فناوری فضایی در دنیا که به سمت تعداد بیشتر ماهواره در یک پرتاب و ارزان سازی پرتاب‌ها و به سمت ماهواره بر‌های سنگین‌تر دارد حرکت می‌کند. امروزه بیش از ۹۰ درصد ماهواره‌ها توسط ماهواره بر‌های سنگین در مدار قرار می‌گیرد و قاعدتاً مطابق برنامه مصوب فضایی کشور مجموعه وزارت دفاع و سازمان صنایع هوا و فضا باید در این مسیر حرکت کند مطابق برنامه و اولین قدم در این پرتاب چندگانه ماهواره بر سیمرغ تعریف شد با سه ماهواره به صورت همزمان.
ماهواره‌ها هم در مجموعه‌های ماهواره ساز ما در وزارت ارتباطات، سازمان فضایی و پژوهشگاه فضایی کشور درحال توسعه هستند و هم در مجموعه شرکت صا ایران وزارت دفاع، تعدادی زیادی ماهواره در کلاس‌های مختلف الان درحال توسعه است، چه ماهواره‌های متوسط و چه ماهواره‌های کوچک و نانو ماهواره‌ها درحال توسعه است که در این پرتاب یک ماهواره ماهواره اصلی از مجموعه پژوهشگاه فضایی وزارت ارتباطات و دو نوع ماهواره از مجموعه صا ایران وزارت دفاع در برنامه پرتاب بود و به حول و قوه الهی با ارتقا‌هایی که در ماهواره بر سیمرغ انجام شده بود طی دو سال اخیر و بهینه سازی‌هایی که انجام شده بود، چه در حوزه پیش رانش و چه در حوزه‌های دیگر ما توانستیم در پرتابی که بامداد یکشنبه انجام شد، این سه ماهواره را به صورت همزمان در مدار قرار بدهیم، مداری که تعریف شده بود یک مدار بیضوی با هزیز حدود ۴۵۰ کیلومتر و اوج هزار و ۱۱۰ کیلومتر بود. اولین بار ما توانستیم بجز پرتاب چندگانه که سه ماهواره به صورت همزمان در مدار قرار گرفت، به ارتفاع بالای هزار کیلومتر در اوج مدارمان دست پیدا کنیم و مسیر ارتقای این ماهواره بر تعریف شده است، خود این ماهواره بر می‌تواند در آینده پرتاب‌های متعددی را چه در قالب پرتاب‌های تک ماهواره ای، ماهواره‌هایی تا وزن ۲۵۰ کیلوگرم را می‌تواند ماهواره بر سیمرغ در مدار لئو قرار بدهد یا چندین ماهواره کوچک را به صورت همزمان می‌تواند در مدار قرار بدهد و ارتقا‌های بعدی که برای ماهواره بر‌های سنگین ما سوخت مایع تعریف شده است در قدم‌های بعدی بعد از سیمرغ ماهواره بر سریع تعریف شده است که یک مرحله به سیمرغ اضافه میشود، سیمرغ ما ماهواره بر دومرحله است، خانواده بعدی سریر خواهد بود، یک ماهواره بر سه مرحله‌ای که قابلیت حول و هوش یک و نیم تن محموله را در مدار لئو خواهد داشت و گامی خواهد بود برای اینکه ما بتوانیم به سمت مدارات بالاتر و تا ۳۶ هزار کیلومتری حرکت کنیم؛ بنابراین در مجموعه وزارت دفاع، مجموعه‌ای از فناوری‌های هم در حوزه پرتاب که به نوعی گلوگاه یا آن نقطه کلیدی دستیابی به فضا است، تعریف شده است و با قوت درحال دنبال کردن است، هم در حوزه ماهواره ها، کلاس‌های مختلف ماهواره در مجموعه شرکت صا ایران وزارت و هم در حوزه ایستگاه‌های زمینی، مجموعه سازمان جغرافیایی وزارت دفاع در حوزه‌های دانشی، مجموعه دانشگاه مالک اشتر که در همین نانو ماهواره‌ها کمک قابل توجهی را در مسیر توسعه ماهواره‌ها انجام داده اند و این زنجیره درحال تکامل است و ما امیدواریم که با توانمندی که درحال توسعه است، بتوانیم تمام نیازمندی‌هایی که اکنون ماهواره ساز‌ها دارند و با تلاش سازمان فضایی کشور در قالب برنامه تدوین شده و نیازمندی‌های آن به مجموعه ما اعلام شده است، ان‌شاءالله بتوانیم در آینده‌ای نزدیک برای پرتاب این مجموعه ماهواره‌ها به صورت کامل با توان بومی اقدام کنیم.
سؤال: آقای دکتر سالاریه، درخصوص ماهواره‌هایی که امروز ارسال شد و مأموریت‌هایی که بعهده آنها است، توضیح می‌فرمایید. ماهواره مهتا شما امروز اعلام کردید که مثل ماهواره ثریا که هفته پیش هشت روز پیش پرتاب شد و آن هم یکی از موفقیت‌ها برای متخصصان برای صنعت فضایی است، ماهواره تحقیقاتی است. در مورد ماهواره مهتا، مأموریتی که دارد، ماهواره‌های دیگر که انجام شده است، دو ماهواره دیگر، مأموریت هایشان را توضیح می‌فرمایید. در مورد ارسال داده به زمین از صبح تا الان هم می‌فرمایید داده‌ها رسیده است یا خیر؟
سالاریه: ماهواره مهتا مشابه ماهواره ثریا یک ماهواره تحقیقاتی در حوزه مخابرات است، البته تفاوت‌هایی می‌کند هم در باند فرکانسی که کار می‌کند، ارسال و دریافت داده در باند s است و تکنولوژی‌هایی مثل استفاده از حسگر‌های دوزمتر برای اندازه گیری تشعشعات در فضا و همچنین اثر عمر تشعشعات روی عمر قطعات و تجهیزات، به هر حال این ماهواره مورد استفاده قرار می‌گیرد. ماهواره‌های تحقیقاتی مأموریت اصلی شان بعد از تست و آزمون عملکرد صحیح پرتاب گر در مدارگذاری با آن مختصاتی که تعریف میشود، تست عملکرد زیرسامانه ها، تجهیزات و سامانه‌های توسعه پیدا کرده، توسط بخش خصوصی یا پژوهشگاه‌های ما جزء تکالیف جدی آنها است که ماهواره مهتا در پژوهشگاه فضایی ایران کار تحقیقات و توسعه آن انجام شده است، از همین نوع است مثل ماهواره ثریا. تکنولوژی‌های مختلفی مثل تکنولوژی‌های شارژ و دشارژ باتری توسط سلول‌های خورشیدی، مدیریت توان، مدیریت داده، کامپیوتر پرواز، بحث‌های مربوط به مخابرات و ارسال و دریافت داده و بسیار دیگر از زیرسیستم‌های ریز و درشتی که در داخل یک ماهواره برای بار نخست استفاده میشود، علاوه بر آن تست‌هایی که در سطح زمین زده میشود، باید حتماً در مدار هم مورد تست آزمون قرار بگیرد. سازمان فضایی، پژوهشگاه فضایی و سایر نهاد‌هایی که متولی حوزه فضایی و حوزه ماهواره هستند، دنبال رسیدن به ماهواره‌های عملیاتی است. یک ماهواره عملیاتی باید بداند اشکال و ایراد در یک بازه زمانی طولانی در مدار بتواند عملیات انجام بدهد و خدمات ارائه بدهد. طبیعتاً اگر تجهیزات و زیرسامانه‌هایی که توسعه پیدا کرده می‌شوند، اگر اشکال فنی داشته باشند و در مدار عملکرد درستی نداشته باشند و طراحی‌ها ایراد داشته باشد، این عمر ماهواره به شدت افت پیدا می‌کند و توسط اینگونه ماهواره که معمولاً ماهواره سبک وزن و نسبتاً ارزان قیمتی هم هستند، میشود خیلی از این زیرسامانه‌ها و تجهیزات توسعه یافته را مورد آزمون قرار داد. دو ماهواره کیهان و ماهواره هاتف هم از همین قاعده هستند و هر دو جزء کلاس ماهواره‌های مخابراتی هستند البته با اهداف تحقیقاتی خاصی هر کدام تعریف شده اند در حوزه کمک ناوبری و افزایش دقت تعیین موقعیت یا ناوبری، ماهواره کیهان مورد استفاده قرار می‌گیرد باز از تکنولوژی‌های تحقیقاتی جدید است که در کشور ما نیاز داریم به همچنین ماهواره‌هایی و همچنین ماهواره هاتف که به نوعی اولین تکنولوژی‌های‌ای او تی یا اینترنت اشیاء یا مخابرات باند باریک در این ماهواره مورد تست و آزمون قرار می‌گیرد.
با قرار گرفتن این ماهواره‌ها در مدار و ارتباطاتی که به صورت روزانه با این ماهواره‌ها گرفته میشود، وضعیت سلامت تک تک زیرسیستم‌ها مورد ارزیابی قرار می‌گیرد، اگر اشکالاتی در نحوه ارتباطات، نحوه تعامل با ماهواره، عملکرد ماهواره، نقطه ضعفی در برابر تشعشعات در برابر حرارت، در برابر عملکرد و آن بازدهی داشته باشیم، طبیعتاً توسط متخصصین ما بررسی میشود. با شبیه سازی‌هایی که انجام می‌دهند، ایرادات طراحی درمی آید و با پرتاب‌های تحقیقاتی که در آتی ما خواهیم داشت به همین منوال انشاالله، این ایرادات رفع شده مجدداً مورد تست و ارزیابی قرار می‌گیرند. حتماً دوستان عزیز که در حوزه فضایی دنبال می‌کنند، منظومه باند باریک موسوم به پروژه شهید سلیمانی را شنیده اند و به گوش شان در اخبار مختلف خورده است و توضیحاتی در مورد آن داده شده است. خود این منظومه اگر بعنوان یک منظومه عملیاتی این تست‌ها برای آن ضروری است یعنی هر کدام از تکنولوژی‌هایی که توسعه پیدا می‌کند باید اول توسط یک ماهواره ارزان قیمت مورد اطمینان قرار بگیرد، ایرادات آن رفع شود، بعضاً ممکن است یک یا دو یا سه بار تست‌هایی تکرار شوند و این خیلی امری طبیعی است. همانطور که می‌دانید مثلاً ماهواره بر قائم ۱۰۰ که هفته گذشته با موفقیت تست شد، سومین تست تحقیقاتی خودش را طی کرد. ما می‌گوییم تست تحقیقاتی، ماهواره سیمرغ، ورژن‌های ماهواره بر سیمرغ، ورژن‌های مختلف تحقیقاتی روی آن زده شده است که امروز ما می‌توانیم یک عملکرد موفق و مثبت از آن بگیریم. همین اتفاق در مورد صنعت ماهواره هم است و الان ماهواره‌های ما که در مدار قرار می‌گیرند، روز تولدشان است برای عملکرد صحیح. در مورد سیگنال، مهمترین نحوه ارتباط گرفتن با آن ماهواره در تست عملکرد و سلامت زیرسیستم‌ها همین سیگنال ماهواره است که دریافت میشود که حاوی اطلاعات بسیار ارزشمند و مفصلی است، حالا در باند‌های مختلف فرکانسی هم دریافت داریم و هم ارسال فرمان داریم، برای تست‌های مختلفی که باید انجام شود که ما هم معمولاً وقتی که این داده‌ها به سطح زمین می‌رسید، این سیگنال‌ها به سطح زمین می‌رسد، این سیگنال‌ها معمولاً یک کد می‌شوند، شناسایی می‌شوند، داده مربوطه از آنها استخراج میشود، انواع و اقسام فیلتر‌ها و فرآیند‌های مختلفی روی آن انجام میشود به صورت داده کاوی که بتوانیم محتوای مناسب داده را از آن استخراج کنیم و براساس آن به فراخور تصمیمات جدیدی برای ماهواره گرفته شود و دوباره این فرآیند اینقدر تکرار میشود تا پایان عمر ماهواره که آن دانش مربوطه ما در عمل در فضا محک بخورد.
سؤال: آقای سالاریه، الان ارسال داده برای این سه ماهواره انجام شده است؟
سالاریه: ما در مورد ماهواره مهتا داده اش را همان اول صبح گرفتیم، در مورد دو ماهواره دیگر هم به همین صورت درحال پیگیری هستیم. انشاالله طی رد‌های آتی، چون این ماهواره‌ها در طول مدت شبانه روز از منطقه ایران، دو، سه، چهار رد به صورت محدود دارند در عرض چند دقیقه درحال برقراری ارتباط هستیم، انشاالله به محض اینکه ارتباط برقرار شود، باز آن هم داده سلامت فرامین برای فرامین جدیدی که ارسال میشود، مرتباً پیگیری میشود و به صورت خبر‌های به صورت جزئی، کسانی که علاقمند باشند به اطلاع آنها از طریق سایت‌های مربوطه می‌رسانیم.
سوال: آقای دکتر حسینی در خصوص ماهواره بر سیمرغ توضیحاتی دادید، در خصوص نسل جدید آن هم اشاره کردید، به ظرفیت سیمرغ اشاره می‌کنید و ظرفیتی که در نسل جدید اشاره خواهد شد البته همه این توانمندی‌ها با تلاش متخصصانی هست که الان در صنعت فضایی دارد تربیت میشود و فکر می‌کنم تربیت نیروی انسانی یکی از اهداف مورد نظر در وزارت دفاع باشد درست است؟
حسینی: بله، من ابتدا راجع به ماهواره بر سیمرغ و روند توسعه در ادامه‌ی عرایض قبلی ام چند تا نکته عرض کنم، در واقع نسخه‌ای که امروز پرتاب شد به صورت اسمی توانمندی قراردادن ۲۵۰ کیلوگرم محموله را در ارتفاع ۵۰۰ کیلومتر دارد که حالا این ارتفاعات بسته به نیاز ماهواره ساز و تعریف ماموریتی که انجام میشود قابل تغییر هست. کما این که امروز در تعریف مدار، مدار بیضوی تعریف شد ولی در واقع ماهواره بر این توانمندی را دارد در نسخه‌ی بهینه شده‌ی ماهواره بر سیمرغ این توانمندی از ۲۵۰ به ۴۰۰ کیلو ارتقا داده میشود و یا این که یک ماهواره سبک‌تر را ما تا ارتفاع خیلی بالاتر بتوانیم انتقال بدهیم که یک ماموریت انتقال به ژئو هم تعریف شده در ...
سوال: آن هم سوختش مایع است؟
حسینی: بله با همین ماهواره بر سیمرغ ارتقاء یافته در سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع این کار انجام شده الان مراحل نهایی کار دارد طی میشود که ما بتوانیم یک محموله کوچک را تا ارتفاع و اوج نزدیک ۳۶ هزار کیلومتری انشاالله ارتقاء بدهیم با همین سکوی سیمرغی که ملاحظه فرمودید، عرض کردم میشود یک همچنین ماموریتی انجام داد یا با سیمرغ بهینه حدود ۴۰۰ کیلوگرم محموله را که می‌تواند شامل چندین ماهواره‌ی کوچک باشد در مدارات نزدیک زمین قرار داد.
سوال: سیمرغ بهینه با سریر فرق دارد؟
حسینی: بله، سیمرغ بهینه ترکیب و شکل ظاهری مشابه همین سیمرغی هست که پرواز آن را ملاحظه فرمودید منتها به لحاظ زمان سوزش و انرژی که پیشران‌های مرحله‌ی اول و دوم تامین می‌کنند یک مقدار متفاوت است و ارتقاء یافته است ولی کماکان ماهواره بر دو مرحله‌ای است، اما سریر یک ماهواره بر سه مرحله‌ای است یعنی یک مرحله اضافه میشود، ما در سیمرغ طول ماهواره بر مان حدود ۲۷ متر است و نیروی پیشران مان ۱۴۴ تن است، در سریر این طول به حدود ۳۵ متر ارتقاء پیدا می‌کند و یک کلاس جدیدی از ماهواره بر خواهد بود که قرارداد مربوطه اش با سازمان فضایی بسته شده و در مجموعه‌ی وزارت دفاع مراحل طراحی و توسعه آن، مراحل پایانی را دارد سپری می‌کند و انشاالله در آینده‌ی نزدیک وارد ساخت زیرمجموعه هایش خواهیم شد و امیدواریم در آینده‌ی نه چندان دور پرواز‌های تحقیقاتی اش را انشاالله شاهد باشیم که شروع میشود و د رگام‌های بعدی ماهواره بر فرمودید، ما برای حرکت به سمت ماهواره بر‌های سنگین که در دنیا الان تا چند ده تن محموله را در مدارات نزدیک زمین قرار می‌دهند ما باید به این سمت حرکت کنیم برای خودکفایی، برای کاهش هزینه، نقشه راه تعریف شده است، در گام اول یک ماهواره بر با توانمندی ۵ الی ۶ تن در مدار نزدیک زمین تعریف شده در قالب سروش یک و گام نهایی مان سروش ۲ که این قابلیت تا ۱۵ تن هم ارتقاء پیدا خواهد کرد این ماهواره بر‌های سنگین فعلا در مرحله‌ی توسعه‌ی فناوری است و توسعه‌ی زیرمجموعه‌ها و همکاری گسترده‌ای را مجموعه وزارت دفاع و سازمان صنایع هوافضا با شبکه‌ی دانشی و دانشگاه‌های کشور الان دارد انجام می‌دهد چند ده شرکت دانش بنیان در فرآیند توسعه‌ی فناوری‌های فضایی الان با ما در حال همکاری هستند و راجع به نیروی انسانی که فرمودید، الحمدالله در حال حاضر در مجموعه‌ی وزارت دفاع چه در حوزه ماهواره و چه در حوزه ماهواره بر و سایر حلقه‌های زنجیره‌ی فضایی پس از گذشت بیش از ۱۵ سال از اولین پرتابی که انجام شد نیروی انسانی خبره و کارآمد به صورت کاملا بومی این فرآیند توسعه فناوری فضایی را در دست اقدام دارد و ما هیچگونه وابستگی نداریم کما این که تمام این گام‌های بهینه سازی توسط همین دانشمندان داخلی و گمنام خودمان انجام شده، در ادامه انشاالله تعداد قابل توجهی از نخبه هایمان درگیر این فرآیند شدند و تعداد بیشتری در قالب‌های مختلف همکاری در این فرآیند درگیر خواهند بود، انشاالله حمایت لازم و منابع لازم توسط دولت محترم تخصیص داده بشود الان به لحاظ دانشی هیچ محدودیتی نداریم و انشاالله می‌توانیم با شتاب بسیار زیادی با تکیه بر توان داخلی و دانش داخلی خودمان این مسیر توسعه را انشاالله طی کنیم.
سوال: آقای دکتر سالاریه دو تا موضوع الان هست، یکی این که بر اساس سند توسعه صنعت فضایی که سال گذشته فکر کنم تصویب شد در گام اول ما باید می‌رسیدیم به مدار لئو، ۵۰۰ کیلومتر و ماهواره‌های سبک وزن را آنجا قرار می‌دادیم و یکسری زیرسامانه‌هایی هم آنجا قرار می‌دادیم می‌توانیم بگوییم الان نزدیک شدیم به آن هدف در کجای نقطه ایستادیم؟ یک تشبیه هم امروز شما کردید الان گفتید که ما الان یک آزمایشگاه فضایی داریم در این زمینه هم توضیح می‌فرمایید؟
سالاریه: ما در اخبار مختلف هم آمد، در اجرام حول و حوش ۵۰ کیلوگرم ماهواره بر‌های تثبیت شده‌ای داریم هم ماهواره بر قاصد هم ماهواره بر قائم صد، قائم صد تا اوزان اجرام نزدیک صد کیلوگرم برای مدار‌های ارتفاع پایین، مدار لئو، با عملیات موفق سیمرغ یک جشن و سرور و یک خوشحالی در دل همه‌ی محققین فضایی افتاد که ما یک پرتابگری را داریم که الان می‌تواند تا اوزان ۲۰۰-۲۵۰ کیلوگرم را در مدار لئو بگذارد که اگر بیاییم دقیق بشویم در برنامه‌ی فضایی کشور و برنامه‌ای که در دنیا هم دارد دنبال میشود، شاید بخش عمده‌ای از نیاز‌ها را این پرتابگر‌ها رفع می‌کند، اما ما باید برویم به سمت اجرام بالاتر، این که ما می‌گوییم تثبیت مدار لئو یعنی من پتانسیل این را داشته باشم که در اجرام بسیار بالا، در اجرام بالای چند ده تن هم، ۵ تن، ۱۰ تن هم بتوانم بار بگذارم در مدار لئو به دلیل این که معمولا در مدار‌های لئو ما از منظومه سازی استفاده می‌کنیم چه در بحث ارتباطات ماهواره‌ای و چه در بحث سنجش و سنجش از دور که معمولا یک ماهواره به تنهایی با توجه به آن دوره زمانی که دور زمین می‌چرخد به تنهایی برای این که بتوانیم استفاده بکنیم معمولا استفاده نمی‌شوند و چندین ماهواره در ساعت‌ها و در ایام مختلف روز باید از نقاط مختلف بتوانند عبور بکنند و این به معنی منظومه سازی است البته ما ماهواره‌های سنگین وزن‌تر با قابلیت‌هایی به مراتب بیشتر هم داریم ماهواره‌ها وقتی می‌روند به سمت کلاس ماهواره‌های رادیو تلویزیونی، طبیعتا باید ارتفاع برود بالا، چون لازم است که در یک نقطه‌ی خاصی ما پوشش داشته باشیم بعد برویم به سمت ارتفاع ۳۶ هزار کیلومتر، این جا هم باز ماهواره بر‌های سنگین وزنی که می‌توانند اجرام بالایی را در لئو بگذارند دوباره سر و کله شان پیدا میشود و قابل استفاده هستند منتها تفاوت این است که اجرام پایین‌ترین را می‌توانند در ارتفاع بالاتر بگذارند الان ما در شرایطی هستیم که در اجرام حول و حوش ۱۰۰، ۲۰۰ کیلوگرم ما به شرایط خیلی خوبی رسیدیم، در شرف تثبیت هستیم، چون من همیشه می‌گویم تثبیت زمانی اتفاق می‌افتد که ما با قابلیت اطمینان بسیار بالایی این کار را انجام بدهیم تکرار پذیری بالا برود یعنی ما باید بار‌ها و بار‌ها پرتاب‌ها را داشته باشیم با همین ماهواره‌های تحقیقاتی یا ماهواره‌های عملیاتی سبک وزن تا اطمینان کامل برسیم که دیگر می‌توانیم حتی سرویس‌ها، خدمات اقتصادی و فروش بین المللی برای خدمات پرتاب مان بدهیم، این در این خصوص.
در مورد تشبیهی که عرض کردم، کلا ما هر ماهواره‌ای که در مدار برای ما قرار می‌گیرد الان مثل یک آزمایشگاه می‌ماند ما در شرایط زمینی، در داخل محیط آزمایشگاه به هیچ وجه نمی‌توانیم تمام ویژگی‌های فضایی را شبیه سازی بکنیم، حتی تست‌هایی که می‌گذاریم در سیکل‌ها و دوره‌های مختلف گرم و سرد در خلاء باز تعداد محدود است، مثلا فرض کنید یک شبانه روز، دو شبانه روز، هفت شبانه روز ممکن است تست‌های مختلف بزند، ولی این که یک ماهواره در فضا قرار بگیرد و برای ما ماه‌ها در فضا باشد و شرایط مختلف و سخت فضایی را بر تک تک المان‌ها و تجهیرات آن ماهواره اثر بکند، چه شرایط دمایی، چه شرایط تشعشعی و مرتبا از طریق ارتباطاتی که با آن بگیریم بتوانیم در واقع عملیات بکنیم، تغییر بدهیم، بار‌ها و بار‌ها بتوانیم الگوریتم‌های کنترلی، الگوریتم‌های تحلیل داده را استفاده بکنیم داده‌هایی که آمده روی سطح زمین را تحلیل بکنیم و یا فرامین جدید الگوریتم‌های جدیدی را از پایین به بالا لود بکنیم روی کامپیوتر ماهواره و عملکرد ماهواره را ببینیم این در واقع یعنی یک آزمایشگاه یا یک شبیه ساز دیگر واقعا در مدار قرار گرفته، دیگر از شبیه سازی داخل کامپیوتر محیط آزمایشگاهی روی زمین نیست، زمان نامحدودی داریم، در مقایسه زمان بسیار زیادی داریم که می‌توانیم از ماهواره استفاده بکنیم و تک تک ماهواره‌های ما این ویژگی را دارند هر پرتابی برای ما یک آزمایشگاه است، هر ماهواره‌ای هم که در مدار قرار می‌گیرد برای ما آزمایشگاه است تا این که انشاالله بتوانیم به خدمات و ارائه‌ی سرویس اقتصادی صنعت فضایی برسیم انشاالله.
سوال: آقای دکتر سالاریه تا پایان سال باز هم پرتاب خواهیم داشت؟
سالاریه: بله انشاالله پرتاب داریم که بگذارید همچنان در شرایط سورپرایز مردم را نگه داریم
سوال: اقای حسینی گام بعدی که برای ماهواره بر‌ها در وزارت دفاع تعریف شده چیست؟
حسینی: ما انشاالله تثبیت ماهواره بر سیمرغ طی پرتاب‌های متوالی، به نتیجه رساندن و تثبیت ماهواره بر ذوالجناح و گام بعدی ماهواره بر سریر، اولین پرتاب آزمایشی اش را انشاالله.
نظر شما