تکمیل ظرفیت آرامستان شهر زابل، دغدغه شهروندان شد

به گزارش سرویس شهروند خبرنگارخبرگزاری صدا وسیما، زابُل، مرکز شهرستان زابل در استان سیستان و بلوچستان است. این شهر در فاصله ۲۰۵ کیلومتری شمال شرقی شهر زاهدان جای دارد. شهروند خبرنگار ما از تنگ کردن خیابان های اطراف آرامستان زابل به بهانه تکمیل ظرفیت آرامستان زابل گلایه دارد.

متن شهروند خبرنگار ما:

با سلام و احترام
شاید زمانی که از پایان ظرفیت قبرستان شهر زابل سخن به میان می‌آید، مسئله‌ای کوچک و بی‌اهمیت جلوه کند، اما برای ما که با چشمان خود می‌بینیم چگونه خیابان‌های قبرستان یکی پس از دیگری تنگ می‌شود تا جایی برای دفن عزیزانمان پیدا کنیم، این مسأله چیزی نیست جز نشانه‌ای از  کم‌تدبیری مدیریتی که گویا پیش‌بینی آینده برایش واژه‌ای ناشناخته است.

در این ایام که بوی انتخابات شوراها به مشام می‌رسد و شهردار محترم نیز روزهای آخر خدمت خود را سپری می‌کند، به جای آنکه تدبیری برای آینده شهر اندیشیده شود، اقداماتی موقت و عجولانه مانند تنگ کردن خیابان‌های اطراف قبرستان، تنها برای رهایی از وضعیت کنونی دیده می‌شود. اینجاست که پرسشی جدی به ذهن می‌رسد: آیا این همه بی‌توجهی و بی‌اعتنایی به نیازهای مردمان این شهر، سزاوار شهری است که سال‌هاست با مشکلات دیگری دست و پنجه نرم می‌کند؟

شهرداری، اگر واقعاً دچار مشکل بودجه است، می‌تواند با روش‌های مؤثرتری این بحران را حل کند. یکی از این راه‌ها، همکاری با مالکان زمین‌های اطراف قبرستان است، یا برای خریداری این زمین‌ها جهت توسعه قبرستان، یا برای نظارت و همکاری در تاسیس قبرستان خصوصی با مشارکت شهرداری و خود مالکان. اگر شهرداری توان مالی لازم را ندارد، چرا از دولت کمک نمی‌گیرد؟ یا حتی می‌تواند زمین یا ملک جایگزینی به مالکان ارائه دهد و رضایت آنان را جلب کند. آیا این راهکارها، ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر از تنگ کردن خیابان‌های قبرستان نیست؟

آیا قرار است شهروندان زابل نه تنها در زندگی، بلکه حتی پس از مرگ نیز با بحران مواجه باشند؟ آیا مدیریت شهری فقط در اندیشیدن به امروز خود غرق شده است و نگاهی به فردای مردم ندارد؟

از شما که رسانه‌ای تأثیرگذار و پرمخاطب هستید، انتظار داریم صدای ما را به گوش مسئولانی برسانید که شاید در میان فضای انتخابات، فرصتی برای اندیشیدن به آینده و مشکلات واقعی مردم پیدا کنند. امیدوارم قبل از آنکه این بحران به یک فاجعه اجتماعی و بهداشتی تبدیل شود، اقدامی فوری صورت گیرد. آیا باید منتظر باشیم تا روزی برسد که هیچ جایی برای دفن عزیزانمان نداشته باشیم؟

با سپاس
شهروند خرنگار از زابل (سیستان و بلوچستان)