پیوند شعر و اندیشه عرفانی میان مراغه و شیراز

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز آذربایجان شرقی، اوحدی مراغه‌ای بهانه‌ای شده است برای بازخوانی پیوند فرهنگی شهر‌های مراغه و شیراز، که در آیینه شعر در یک جان می‌تپند آن هم ایران جان است.

رکن‌الدین اوحدی مراغه‌ای (۶۷۳-۷۳۸ قمری) عارف و شاعر پارسی‌گوی ایرانی و معاصر ایلخان مغول سلطان ابوسعید است.

خواجه شمس‌الدین محمد شیرازی متخلص به «حافظ» و مشهور به لسان‌الغیب، غزلسرای بزرگ و از بزرگان شعر و ادب پارسی است وی حدود سال ۷۲۶ هجری قمری در شیراز متولد شد.

به گفته اصغر برزى شاعر و استاد دانشگاه بناب، حافظ در سرودن دیوان خود از دیوان جام جم اوحدی و اشعار سعدی بیشترین بهره را برده است.

وی گفت: حافظ هر جای دیوان خود سخن از جام جم گفته منظور اشعار اوحدی در کتاب وزین «جام جم» است.

 اشعار اوحدی و حافط در بیشتر شعر‌ها هموزن و هم قافیه هستند و آن هم نشان از تسلط و بهره بردن حافظ از دیوان اوحدی مراغه است.

به گفته شاعر و استاد دانشگاه مراغه، حافظ از اوحدی به عنوان پیر طریقت یاد کرده و مصرعی از شعر اوحدی را در یکی از اشعار خود به کار برده است.

ودود دوستی افزود: اوحدی در دیوان جام جم آورده است: مده به شاهد دنیا عنان دل، زنهار! / که این عجوزه، عروسِ هزار داماد است و حافظ نیز سروده است: مجو درستیِ عهد از جهانِ سست نهاد / که این عجوز، عروسِ هزار داماد است. حافظ در دیوان خود برای ۲۵ غزل اوحدی مراغه‌ای نظیره نوشته است.